Dag lief Zuid Afrika, tot weer ziens!

2,5 maand geleden zat ik ook op Johannesburg Airport toen schreef ik over het afscheid, het verliezen van 1/3 van de groep en over de eerste indrukken van Zuid Afrika. En nu 10 weken later zit ik hier weer achter mijn laptop te wachten op mijn laatste vlucht en dit keer richting Amsterdam laatste stop voor mijn eigen bedje en een langere douch!! De laatste dagen Kaapstad waren wisselend. Na de helikopter vlucht ging het weer aanzienlijk achteruit en donderdag had dat een hoogtepunt bereikt. Het regende letterlijk pijpen stelen en daar zat ik dan binnen in het hostel. Ook was woensdag de enige dag in mijn reis waar ik een lichte heimwee had. Wanneer het kleine broertje geslaagd is (WOEHOE) en ik er niet bij kan zijn, dat is toch even balen maar ach je moet er wel wat voor laten natuurlijk. Hoe leuker de hereniging weer wordt. De laatste dagen in Kaapstad waar voornamelijk releaxed. Zaterdag ben ik nog op pad geweest met een Nederlandse Hostelbewoner. Stellenbosch en het Rugby museum nog even afgetikt voor het eind van mijn reis. 

En wat natuurlijk niet kan ontbreken aan het eind is de vraag: 'Wat was het leukst en wat was het minst leuk?'

Het minst leuke is moeilijk te zeggen, het aller moeilijkste vond ik in ieder geval het afscheid nemen van mijn kindjes op school. Je weet gewoon dat je ze misschien nooit meer ziet of in ieder geval een hele tijd niet meer. En je weet niet hoe hun toekomst er uit gaat zien, niet dat je daar iets aan kan doen maar het voelt toch heel apart. 

En dan het leukste,, nou heb je even? Ik kan niet kiezen en ik heb er echt goed over nagedacht. Het bungeejumpen voor het ultieme vrij gevoel. Het roadtrippen met Tessa en Emma voor het ultieme we zijn gewoon verdorie wel in Afrika gevoel. Het werken op school voor het meest liefdevolle gevoel. De helikopter vlucht en de tafelberg voor het meest adembenemende uitzicht. Het hiken met Winnie voor het nutteloze vooruit staren naar nog meer adembenemde uitzichten. GEWOON ALLES.

Afrika is prachtig, de natuur voor een groot deel on aangetast, de mensen heerlijk en het gevoel intens. Na deze 10 weken heb ik zoveel geleerd;

1. De Afrikaanse kinderen zijn blij met alles, geen arrogant en spoiled gedoe. Geef ze iets en ze maken er de wereld van. De creativiteit van deze kinderen is zoveel hoger dan hun gemiddelde Nederlandse leeftijdsgenoten. Zo loop ik al een paar weken met een ' zelf gemaakte foto' in mijn telefoon hoesje. Zeano maakte een polaroid camera van papier waar dan zo een foto uit kwam rollen. 

2. Afrikanen zijn de mensen met het meeste ritmegevoel op aarde denk ik. De moves van jong tot oud zitten er goed in en je voelt je naast een alleen al beetje heupbewegingen van een 6 jarig meisje een hark met 2 linkerbenen..

3. Afrikanen houden heel erg van selfies maken. Staan we te wachten op onze taxi chauffeur onder Dune 7 in Namibië staat die nog even een selfie te maken, alle hoeken worden uitgeprobeerd en dan kan die ons wel even terug brengen naar het hotel. Ach geef ook maar toe, als ik zulke witte tanden had gehad met zo'n brede lach had ik niets anders gedaan.

4.  Op tijd komen? Wat is dat?

5. First things first. Het maakt ze ook niet uit, (even) facebook checken tijdens een les? Even bellen? '' 4A be quiet!'' 

6. Maar vooral de vriendelijkheid en de liefde voor de mede mens. En dat leer je echt wel als de rude dutchie. Een van mijn eerste dagen op school wilde ik naar het toilet want ik moest echt nodig. Ik wilde dan even de sleutel pakken voor het toilet. Maar werd tegen gehouden door de keukenvrouw. ' No, first you say goodmorning how are you?' En gelijk heeft ze. Dus na die dag; Altijd eerst even goedemorgen zeggen tegen mijn lievelings keukenvrouw. 

Afrika en in special Zuid Afrika. Wat heb je een ruige geschiedenis. Apartheid is nu al 24 jaar over maar je blijft het zien. Het is er nog steeds. Het is nog steeds aanwezig in de hedendaagse maatschappij. Zuid Afrika wat zijn je mensen mooi. Wat een geluk daar, wat een mooie (glim)lachen en wat een heerlijk gevoel heb je mij gegeven. Alle reismaatjes, bedankt voor het delen van deze ervaring. 

Na het afgelopen half jaar besloten te hebben om deze reis te maken was het het moment om eindelijk weer naar uit te kijken. En bedankt iedereen voor de ontzettend grote steun. Want hier kunnen ze het niet allemaal begrijpen; ' 18 en alleen naar Zuid Afrika, je ouders zijn gek ' Ik heb nergens spijt van. En natuurlijk had ik gehoopt dat mijn afgelopen jaar er iets anders had uitgezien maar deze ervaring pakt niemand van me af. Misschien had het om een of andere rede zo moeten zijn. 

Lief Afrika, tot weer ziens! Ik ga je missen maar de herinneringen hebben een groot en heel speciaal deel van mijn hart ingenomen.

Liefs,